De niet-gepassioneerde Ajax- of Frenkie fan zal destijds doodmoe zijn geworden van de ‘hype’ en berichten op het internet. Frenkie de Jong is doorgebroken bij Ajax. En hoe.
Hij blonk direct moeiteloos uit in de Eredivisie. Dat deed-ie zo nu en dan vanaf het centrum in de verdediging maar vooral naast Lasse Schöne als een soort dubbele of tweede 6.
Hij werd daarom ook snel uitgenodigd voor het Nederlands elftal en schitterde uiteraard meteen – De Jong werd al de verlosser genoemd, de middenvelder-versie van Johan. De oh zo nodige vervanger van Wesley Sneijder. En nog veel meer.
Ik werd persoonlijk niet doodmoe van de enorme kettingreactie aan lofzang. Sterker nog, ik werd verliefd op de voetballer Frenkie. Zo verliefd dat hij een vierde plek heeft weten te bemachtigen in mijn persoonlijke, favoriete middenvelders-lijst. Na Gerrard, Fabregas en Toni Kroos zeg ik er dan bij. Met kilometers afstand boven iedere Liverpool speler.
Even kort terug naar de Ajax periode; Ik vond Donny, Ziyech en De Ligt destijds ook geweldig. Net zoals ieder ander. Maar Frenkie stak er net iets bovenuit. Ik wist het zeker: Hij gaat met speels gemak slagen bij Barca.
Ik was dan al een vastgeroeste Barca-kijker. Al sinds ik een kind ben. Dus dat zou zeker niet gaan veranderen met de komst van Frenkie. Vanaf zijn debuut in Catalonië werd hij veelal gebruikt als 8. En dan niet zoals bij Ajax. Als een echte 8. Loopacties met de penaltystip als eindstation en, naar mijn mening, te vaak met zijn rug naar de goal. Bij Ajax was Frenkie de Jong de onbetwiste prioriteit wanneer het aankwam op de aanvalsopbouw, maar bij Barca plotseling niet meer. Daar hebben ze Busquets voor. Nog steeds ja. Hij is dan misschien ook wel de allerbeste geweest op dat gebied. Maar het is tijd voor Frenkie vond ik. En dan bedoel ik écht tijd voor Frenkie. Of dat nou als 6 is, of als verkapte 8. De Jong moet altijd zo snel mogelijk de bal krijgen. Bij welke club dan ook. Frenkie moet, altijd en overal, met en zonder bal, het speelveld zien. Zoals bij het Nederlands elftal concludeer ik nu ik bezig ben.
Misschien voelen jullie het bruggetje naar de toch wel wrange situatie al aankomen. Barcelona heeft merkwaardige en overenthousiaste keuzes gemaakt, is in de financiële problemen gekomen en de verkoop van Frenkie moet een kleine pleister bieden.
Mijn hart zegt: Alsjeblieft Liverpool, sla toe. Maar mijn hoofd zegt: waarom zou je één van je beste spelers en tevens één van de beste middenvelders ter wereld slachtofferen in plaats van veteranen met een vrij negatieve naam-prestatie verhouding? Of salaris-prestatie verhouding? Maar laten we gezien Frenkie’s torenhoge salaris even kiezen voor het eerste.
Daarbij kan ik me niet aan het gevoel onttrekken dat bij een relatief nationalistische gemeenschap als Catalonië de Catalanen de voorkeur krijgen boven de blonde Nederlander in dit geval. Vooruit, Busquets bevindt zich in de discussie van beste 6 ooit. Pedri is werkelijk waar fenomenaal. Maar Gavi? Goed hoor. Heel goed zelfs. Maar niet beter dan Frenkie. Zelfs niet als Frenkie moet spelen op de rechtshalf-positie, wat volgens veel mensen niet zijn favoriete of beste positie is.
En daarmee maak ik nog een bruggetje naar een situatie waar ik wél moe van wordt. De discussie omtrent de positie. Het maakt helemaal niet uit waar Frenkie op het middenveld speelt. Als hij maar goed gebruikt wordt en zo vaak mogelijk de bal heeft. Want Frenkie kan linies breken met zijn passing én met zijn dribbels. Hij kan verdedigend ruimtes dichtlopen en hij heeft een meer dan prima interceptie in huis. Zijn versnelling met bal is al met volle overtuiging zijn handelsmerk te noemen en zijn visie en inzicht zijn van een niveau waar Nederlandse spelers heel lang niet op te betrappen zijn geweest. Dan denk ik alweer terug aan de periode van Bert van Marwijk. Dan denk ik aan spelers als van der Vaart, Sneijder en van Persie.
Is Frenkie dan ook aanvallend iemand die constant goals, assists en killer passes (passes waaruit direct een hele grote kans ontstaat zonder tussenstation) produceert?
Niet per se. Maar hij zorgt er, door middel van zijn eerder benoemde kwaliteiten, wel voor dat de bal veelvuldig in de gevarenzone komt. Dat zijn de fijne posities voor de meer aanvallende spelers. Tegelijkertijd verzekert hij, vanuit verdedigend perspectief, ook dat er bijna op ieder moment controle is. Dat betekent dus dat hij zowel aanvallend als verdedigend top is. De kwaliteiten van Frenkie uiten zich niet altijd direct in goals of een andere maatstaf. Zijn kwaliteiten uiten zich vaak indirect. Dat is denk ik ook meteen de hoofdoorzaak van zijn nog steeds bestaande onderschatting.
Het leven, en ook voetbal, gaat om balans. Dus om te zorgen dat de lezers mij serieus blijven nemen moet ik ook een kritiekpunt noemen. En die heeft Frenkie vind ik. Ook al is het een vrij specifieke. Ik denk dat hij in de allergrootste topwedstrijden, met zijn talent en klasse meegerekend, de neiging heeft om wat anoniem te zijn. En dan bedoel ik niet Livescore-anoniem. Ik bedoel dat hij ook tegen de Real Madrids en de Bayerns in staat moet zijn om uit te blinken op het middenveld. Om constant de press van de tegenstander te verslaan en zijn team daarmee met grote regelmaat te helpen om in aantrekkelijke posities terecht te komen. Dat kan hij. Zó goed vind ik Frenkie. Denk aan de wedstrijd met Ajax tegen Madrid in het Bernabeu, maar dat zou ik dan altijd willen zien. Bij Ajax had Frenkie vanzelfsprekend ook meer te maken met een comfortabele underdog-rol. Dat heb je niet meer bij Barcelona.
Ik denk dat de Jong bij elk Premier League team, op Manchester City na, de beste middenvelder zou zijn en ook bij Barca vind ik hem een van de beste spelers. En daarom vind ik Frenkie, ondanks alle lof in het verleden, nog steeds onderschat. Dat de toenmalige Willem II trainer Jurgen Streppel Frenkie niet eens in de basis liet starten, laat wellicht zien dat er in zekere zin altijd sprake is geweest van enige onderschatting.
Tuurlijk, Xavi is niet helemaal gek. Waarschijnlijk wilt hij het beste middenveld aller tijden, die tevens Catalaans was, nabootsen. En Gavi, Pedri en Busquets is niet misselijk. Maar we hebben allemaal ook wel meegekregen dat Barca tegenwoordig een tikje onzuiver kan zijn wanneer ze van een speler af willen. En bij casus-Frenkie snap ik daar niets van. Hij hoort, en is in staat, om op eenzame hoogte uit te blinken bij Barca.
Of hij daarvoor nou alsnog de kans gaat krijgen in Spanje, of zijn geluk elders gaat zoeken: Ik weet zeker dat de fenomenale balverplaatser uit Arkel mijn gelijk gaat bewijzen.
De kans is minder dan minimaal – maar oh wat zou ik Frenkie graag bij Liverpool zien.