De Uruguayaanse representatie van de meest gepassioneerde voetbalfan
Het lijkt een kwestie van tijd voordat Luis Suarez zich gaat toevoegen aan het rijtje illustere wereldvoetballers die afscheid nemen van de grootste sport ter wereld. In het fraaie Estadio Centenario kreeg het Zuid-Amerikaanse fenomeen een prachtig afscheid met het nationale team van Uruguay, en in clubverband mag Suarez zijn afscheidstournee doorbrengen met kompaan Lionel Messi. Een waardig afscheid voor een beruchte en succesvolle carrière.
Daadkrachtige doorbraak
Luis Suarez maakte zijn debuut als senior bij Club Nacional de Football in Uruguay. Slechts één seizoen was er in zijn geboorteland nodig om gescout te worden door FC Groningen en de overstap te maken naar de Eredivisie. Toevallig was deze gang van zaken wel, omdat toenmalig algemeen directeur Hans Nijland de scoutingstrip naar Uruguay maakte voor Elias Figueroa, en niet Luis Suarez. Onvoorspelbaar en toevallig dus, symbolisch en volledig in stijl van de speler die even later de beste speler van de Eredivisie zou worden.
Eenmaal gearriveerd bij de Trots van het Noorden was Suarez 5 kilo te zwaar. Kenmerkend had de aanvaller daar lak aan en produceerde hij 22 goals en assists in 37 wedstrijden. Dit indrukwekkende debuutseizoen was, zoals voetbal dan werkt, genoeg voor Ajax om hem na een Eredivisie-seizoen op te pikken.
Vervolgens explodeerde de geniale gek volledig. Suárez wist voetbaltechnisch een weergaloze indruk achter te laten, werd de meest scorende buitenlander aller tijden in één seizoen en leverde uiteindelijk 179 goals en assists in 159 wedstrijden. ‘Luisito’ speelde op een unieke manier en haalde praktijken uit op het veld waar de meest fantasierijke toeschouwer niet aan durfde te denken. Door zijn bezetenheid groeide Suarez ook constant mee met het vereiste niveau. Hierdoor was hij steeds een uitblinker tijdens de topwedstrijden in de Eredivisie, maar liet hij zich ook Europees consequent zien.
Wat eerder voor FC Groningen gold, werd ook realiteit voor Ajax: De kapers op de kust bleven niet weg en Suarez vertrok in 2011 naar het rode gedeelte van Merseyside. Hier moest de spits dienen als pleister op de Liverpool-wond vanwege de naar Chelsea vertrokken Fernando Torres. Dat Suarez hierin is geslaagd, is achteraf beslist een understatement te noemen.
The Kop heeft een nieuwe favoriet
De transfer van El Nino naar Chelsea was een enorme schok. Luis Suarez moest samen met de peperdure Andy Carroll het gouden duo vormen om Liverpool weer aan succes te helpen. Dit project slaagde slechts gedeeltelijk – Carroll had af en toe een indrukwekkend moment, maar kon nooit de vooraf bepaalde verwachtingen waarmaken.
Suarez groeide echter uit tot een ware publiekslieveling en heeft volgens een respectabel aantal fans de meest imposante piek ooit in een Liverpool-tenue laten zien. Bij dergelijke uitspraken wordt er ook rekening gehouden met spelers als Mohamed Salah en Steven Gerrard.
Het is dan een gewaagd statement, maar gekeken naar het 2013/2014 seizoen wel te rechtvaardigen. Suárez miste in het betreffende seizoen de eerste 4 wedstrijden vanwege een welbekende schorsing. Toch werd hij de tweede speler die in een Premier League seizoen meer dan 30 goals wist te scoren zonder de hele campagne ook maar een penalty te nemen. Daarbij is het relevant om te vermelden dat Andy Cole, de speler die deze prestatie als eerste leverde, dat deed in een seizoen met 42 wedstrijden in plaats van 38.
Enerzijds heeft Suarez dus de buitengewone statistieken, maar was hij ook in dezelfde mate de tovenaar in Engeland als in de Eredivisie.
Bij vlagen gaf Suarez de indruk dat hij de spot aan het drijven was met het niveau van de grootste competitie ter wereld. De wedstrijd tegen Norwich City waarin de Liverpool-vedette 4 schitterende goals maakte en de iconische dribbel tegen Manchester United zullen voor veel voetballiefhebbers nog op het netvlies gebrand staan. Daarnaast wist Suarez bijna eigenhandig een vrij middelmatige Liverpool defensie naar de landstitel te schieten.
Als gevolg ontstond er al vrij snel de indruk dat Luis Suarez ook voor het toenmalige Liverpool te goed en ambitieus was.
El Pistolero heeft wederom een grote stempel achtergelaten en maakte dat Steven Gerrard hem zelfs betitelde als de beste teamgenoot waarmee hij gespeeld heeft..
Beauty & the Beast
Waar het in het geval van Suarez vaak gaat om geniale voetbalmomenten, werd het briljante spel ook regelmatig afgewisseld met zwarte bladzijden. De Uruguayaan beschikte steevast over een ontzettend scherp voetbalbrein, zoals Cristiano Ronaldo en Erling Haaland dat ook hebben. Suarez leek altijd geobsedeerd, en het is lastig om voor te stellen dat hij zo onvoorstelbaar goed zou worden zonder deze mindset.
Echter zijn de bijtincidenten en het voorval met Patrice Evra op geen enkele manier te verdedigen. Het terechte gevolg is dan ook dat het imago van de superster destijds flink is aangetast.
Daarbij maakte Suarez aldoor duidelijk dat hij niets zou overlaten aan het toeval, ook al ging dat op een minder charmante manier. Bij gelegenheid forceerde Luisito op discutabele wijze een overstap naar zijn volgende club en zijn handsbal tegen Ghana in Zuid-Afrika heeft op weinig sympathie kunnen rekenen.
Het is bekend dat Suarez een lastige en uitdagende jeugd heeft gehad, maar er is wel degelijk een verband te constateren tussen deze moeilijkheden en zijn ontegenzeggelijke winnaarsmentaliteit. Dat de alleskunnende spits succesvol is geweest in clubverband én met zijn land, wekt dan ook weinig verbijstering.
Verovering in Spanje
Suarez vertrok in de zomer van 2014 naar zijn droomclub Barcelona en werd daar eindelijk bijeengebracht met meerdere wereldsterren van vergelijkbaar niveau. Na een sterk trio te hebben gevormd met Raheem Sterling en Daniel Sturridge, was de samenwerking met Neymar en Lionel Messi iconisch te noemen.
Los van het feit dat Suarez de treble wist te winnen in de Catalaanse hoofdstad, bevond de spits zich ook een significante periode rondom het niveau van Messi en Ronaldo. Een treffende bevestiging daarvan is het seizoen 2015/2016, waarin Suarez betrokken was bij maar liefst 81 doelpunten.
Ondertussen is het een terugkerend thema dat Luisito niet alleen excelleerde op statistisch gebied – De voetbalfans waren praktisch wekelijks getuige van snelle en oogstrelende combinaties, intuïtieve volleys, vernederende panna’s en klinische afrondingen. Haast vanzelfsprekend scoorde El Pistolero ook in de finale van de Champions League en onderstreepte hij andermaal zijn belangrijke rol in het beste aanvalstrio ter wereld.
Nog geen vergane glorie
Ook de beste spelers van een bepaalde generatie worden een dagje ouder en Suarez arriveerde op het punt dat de sportieve bijdrage niet meer in verhouding stond met het salaris. Barça liet de ster weten dat hij mocht vertrekken en Suarez maakte een zeer eervolle transfer naar Atlético Madrid.
De teleurstellende boodschap van Barcelona bleek achteraf een ‘blessing in disguise’, want Suarez onderging wederom een verbluffend debuutseizoen en schoot Atlético Madrid naar de landstitel met 21 goals en 3 assists in slechts 31 wedstrijden. Nogmaals bewees de meedogenloze Zuid-Amerikaan dat omstandigheden als medespelers, de huidige manager en tactische opzet hem ongedeerd laten.
Het lichaam verjaart dan wel, maar talent en mentaliteit niet.
Gracias, El Pistolero
Vanaf het moment dat de voetbalwereld kennis maakte met Luis Suarez was er een unieke allure en instelling waarneembaar. Suarez leek nog gretiger naar succes dan de gemiddelde topspeler. Ondanks dat is er toch vaak aan Suarez getwijfeld – De sprong naar de Premier League zou te groot zijn en de speelstijl van Barça een mismatch.
Zoals meer voetballers, die geen garantie hadden op fatsoenlijke welvaart, heeft Suarez het niet makkelijk gehad als kind. De wil om te slagen dat daaruit kan ontstaan valt niet te betwisten. Daarnaast heeft El Pistolero zijn hele carrière moeten schakelen tussen verschillende type teams, en wist hij uiteindelijk toch meer dan 500 keer te scoren en 24 prijzen te pakken.
De tranen na een uitschakeling op het WK, het intense verdriet na het mislopen van de landstitel, het claimen van een penalty nadat een doelman binnen de zestien de bal met zijn handen pareert en bereid zijn om rood te pakken om een tegendoelpunt te voorkomen: Het kan enerzijds worden geïnterpreteerd als maniakaal, en anderzijds als alles willen opofferen om te winnen.
Het is in ieder geval verklaarbaar hoe Luis Alberto Suarez Diaz een plek heeft weten te bemachtigen tussen een van de allerbeste spelers van deze voetbal-generatie en een van de beste spitsen aller tijden.
