Dusan Tadic.
Goed bij Groningen, héél goed bij FC Twente, Meer dan prima bij Southampton en fenomenaal bij Ajax.
Geweldig op links. Geweldig als valse spits. Geen pseudo-leider. Een grote personality. Altijd die bijna aandoenlijke interviews in het gebrekkig-Nederlands en die ene wedstrijd uit in het Bernabéu.
Dat is wat in mij opkomt als ik even kort aan Tadic denk. Maar vandaag wil ik meer dan kort aan Tadic denken. Vandaag wil ik hem een stempel geven. Ik weet nog niet zo goed wat voor een stempel, maar het is in ieder geval een hele positieve –
In 2015 bezocht ik, samen met mijn zus, mijn eerste wedstrijd op Anfield. Liverpool – Southampton. Het was die periode van Koeman bij Southampton en de periode dat Liverpool nog niet zo goed was als nu onder Klopp. Het werd 2-1 voor Liverpool. Erg nipt hoor. Southampton was die dag behoorlijk sterk. En de toegezongen beste speler bij The Saints? Tadic. Dat weet ik nog zo goed.
In zijn tijd bij Southampton, en daarvoor bij Twente, zag ik Tadic eigenlijk als een typisch technische linksbuiten. Ik schonk verder nooit zoveel aandacht aan het analyseren van zijn spel. Ik dacht nooit erg veel na over hoe de Serviër nu precies speelde. Samenvattend is het enige wat ik toen heb onthouden die typische Tadic scharen en die typische Tadic kapbewegingen.
Bij Ajax ben ik me echter meer gaan verdiepen in het spel van Tadic. Niet uit eigen initiatief hoor, het kwam puur door de nummer 10 zelf. Ik werd er toe gedwongen door onder andere het zeer memorabele seizoen van Ajax in de Champions League. Iedereen weet welk seizoen ik bedoel. Tadic speelde vaak in de as. Ik denk dat zijn toenmalige rol te vergelijken is met die van Griezmann, Bobby Firmino en Benzema. Op papier in de spits, in de praktijk veel meer dan dat.
Tadic was geweldig. Pressing, goals, het spel maken en verdelen, slim uit zijn positie zakken, balvast zijn, de bal op de juiste momenten één keer raken en de geweldige 1-op-1 acties. Tadic was de ideale valse 9.
Maar dat karakter ook. Tadic is een topleider. Hij is daarbij lekker irritant in de goede zin. Hij heeft een bepaalde winnaarsmentaliteit die Ajax een tijdje gemist heeft, vind ik. En denk ook aan het indrukwekkende lichaam van Tadic. Dat is alleen maar mogelijk met uren krachttraining en het schijnt ook dat Tadic daarin een meeslepende invloed heeft op de selectie van Ajax.
Het resultaat hiervan? Niet Daley Blind, maar Tadic werd de nieuwe aanvoerder toen De Ligt vertrok. Als buitenlander is dit gewoon extra indrukwekkend.
Maar zoals ik al zei, en tevens hetgeen wat Tadic zo goed maakt, is dat hij niet alleen geweldig is in de as. Nu speelt Tadic op links. En hoe. Tadic is eigenlijk die zelfde spelmaker als toen hij in het midden speelde.
Het gekke is, als ik naar Tadic kijk en zijn kwaliteiten moet benoemen of bekijken, is dat ik hem niet eens een echte winger vind. Hij mist net een beetje die explosieve acceleratie van een pakweg Antony of een andere top-buitenspeler. Maar tóch is Tadic zo goed aan de zijkant. Dat getuigt van aanpassingsvermogen, algemene klasse en voetbalintelligentie.
Het resultaat? Ajax is weer fenomenaal in de Champions League, ouderwets dominant in de Eredivisie en Tadic verbreekt het record van Lionel Messi wanneer het aankomt op de meeste assists in een kalenderjaar in de grote Europese competities.
Inderdaad – Tadic was overal goed, maar is een Europese topspeler bij Ajax. Hij is geweldig op links en in de as. He pak schaal every year en hij schittert in de Champions League.
En ik denk dat ik er nu uit ben wat betreft die stempel: De beste aankoop in de geschiedenis van Ajax.
Dai, dai, dai, Dusan.