Ik wil het vandaag hebben over zijn ‘legacy.’ Zijn status. En collega-voetballiefhebbers, we zijn de beste voetballer aller tijden nog steeds aan het onderschatten. Het komt door nostalgie en het voorkomen dat mensen, sneller dan zou moeten in het geval van Messi, bagatelliseren.
Ik kijk om me heen en ik zie tegenwoordig meer hevige kritiek dan ophemeling wanneer het over Lionel Messi gaat. Niet alleen op sociale media, maar ook daaromheen. Daarbij heb ik meerdere discussies achter de rug met mensen uit andere generaties. Niet geheel onlogisch noemen zij een held uit hun tijd wanneer ik vraag wie de beste voetballer aller tijden is. Het is de ene keer Pelé omdat hij duizend keer gescoord zou hebben, de volgende keer is het Maradona vanwege zijn heldendaden in 1986 en 1987. Het is in ieder geval niet Messi, want zo gezegd heeft hij het karakter en de internationale prijzen niet die anderen wel hebben.
Ik vraag me dan af waarom Messi de meeste individuele prijzen heeft, waarom zelfs een deel van de voetbalexperts uit andere generaties Messi de beste voetballer aller tijden vinden en waarom Messi statistisch gezien iedere concurrent in dit soort debatten comfortabel achter zich laat.
Ondanks deze feiten, zijn er toch te veel mensen die moeite hebben om Messi de stempel te geven die hij verdient. Hoe dat komt? Nostalgie.
Vroeger was alles beter en dat laat zich niet ongemerkt tijdens voetbaldiscussies.
Ik hoor en lees dit regelmatig. Ik vraag me dan af waarom Messi wederom meer individuele prijzen heeft, waarom hij ook Ronaldo qua output per wedstrijd aftroeft en waarom mensen te vaak voorbij gaan aan de verschillen tussen deze twee spelers (Of Messi en ieder andere speler) wanneer het gaat om algemene bijdrage in het veldspel. Los van doelpunten en assists dus.
En ja, dat Messi daar beter is dan ieder ander hoort ondertussen zo duidelijk te zijn dat het in deze niet onderbouwd hoeft te worden met bevestigende voorbeelden en statistieken.
Dat Leo ook door ‘onze’ generatie wordt onderschat komt door het begrip bagatelliseren. Messi is, al 15(!) jaar, zo constant en goed dat hij slachtoffer is geworden van zijn eigen suprematie en het gevolg ervan is dat we nog weleens te makkelijk willen zoeken naar gebreken, naar ‘flaws’. Anders is het zo saai natuurlijk.
Iedere voetballer heeft deze zogenoemde flaws. Messi, Ronaldo, Pelé en Maradona ook. Geen enkele voetballer staat gelijk aan de definitie van perfectie. Maar Messi komt er het meest dichtbij en juist daarom zoeken we, als kritische ‘voetbal-analisten’, bij Messi naar verkleining of afzwakking. Ook al is het maar een beetje. Daartegenover focust een deel zich weer op de onderscheidende prestaties van andere spelers om te onderbouwen waarom deze andere spelers beter dan Messi zijn. En daar maken deze personen naar mijn mening de grote fout.
Collega-voetballiefhebbers, het is goed om realistisch en kritisch te zijn. In natuurlijke aard ben ik dat ook. Maar we moeten een uitzondering maken voor Messi. We moeten ons laten meeslepen door de complete bewondering die door ons heengaat als hij een defensief blok van 8-man in het niets laat opgaan met een steekpass of wanneer hij een tegenstander (of meerdere) binnenste buiten vouwt door wat tempowijzigingen. Nu merk ik stiekem dat ik toch wat kwaliteiten opnoem… excuses.
En lezers, laat je niet verblinden door nostalgie en laten we in het geval van Messi vooral niet meer te snel bagatelliseren.
Hoe goed ze ook waren, het verleden heeft nog geen betere voetballer kunnen opleveren. En ik wens de toekomst heel veel succes.